KROPKI, KRESKI, ZYGZAKI / DOTS, STROKES, ZIGZAGS
Artystki/ Artyści:
Cees Andriessen, Anonim, John Blake, Dalibor Chatrny, Michael Craig-Martin, Eric De Nie, Joel Fisher, Hilmar Fredriksen, Wojciech Gorączniak, Tom J. Gramse, Jacques Janssen, Margrit Kahl, Koji Kamoji, Robin Klassnik, Hannes Larusson, Inge Mahn, Peter Mandrup, Annette Messager, Tom Phillips, Paweł Polus, Ulf Rollo, Emil Schult, Hania Shumska, Colet Marion, Kiran Subbaiah, Jarosław Szelest, Piotr Szurek, Piotr Szyhalski, Dorota Tarnowska-Urbanik, Franz Erhard Walther, Maaria Wirkkala, Emmett Williams, Tomasz Wilmański
Rysunek to najstarszy język sztuki, a zarazem najbardziej bezpośredni zapis myśli, idei i wizji artystycznych. Przez długi czas traktowany był przede wszystkim jako wstępna notacja – szkic do formowania koncepcji wyrażanych ostatecznie w grafice, malarstwie, rzeźbie, multimediach, designie czy architekturze. I choć w długiej historii sztuki można wskazać wielu znakomitych artystów, którzy traktowali rysunek jako istotny, a niekiedy najważniejszy środek ekspresji, dopiero w drugiej połowie XX wieku uznany został za język autonomiczny. Spektakularne usankcjonowanie tej autonomii nastąpiło w 1977 roku, gdy w ramach Documenta VI w Kassel wyodrębniono obszerny dział rysunku (Handzeichnungen). Pokazane zostały prace ponad dwustu artystów prezentujących różnorodne kategorie języka rysunku. Była to manifestacja wielorakości jego struktur i gramatyk, a także niczym nieograniczonej swobody w doborze narzędzi i powierzchni rysunkowych.
Prawdopodobnie dzięki tej manifestacji, która spotkała się z dużym zainteresowaniem publiczności i prasy, status rysunku uległ wkrótce znaczącej zmianie. Nie tylko w akademiach sztuki, gdzie przestał być traktowany jako przedmiot dopełniający „prawdziwą” edukację artystyczną (np. w poznańskiej uczelni był to tzw. rysunek wieczorny), ale również w europejskich i światowych galeriach oraz muzeach sztuki współczesnej, organizujących szereg indywidualnych i zbiorowych wystaw poświęconych tej formie artykulacji.
Wystawa Kropki, kreski, zygzaki jest drugą odsłoną z planowanego cyklu prezentacji poświęconych rysunkowi. Podobnie jak wcześniejsza wystawa pt. Narysowane głową, pomyślane ołówkiem albo czymkolwiek, także i ta nawiązuje do przedstawionego kilkadziesiąt lat temu w Kassel szerokiego spectrum twórczości rysunkowej, jest przypomnieniem jej autonomii, a także zwróceniem uwagi na jej poznawczą aktualność.
J.K.
